نارسایی دریچه میترال:
نارسایی دریچه میترال بین حفرات سمت چپ قلب یعنی دهلیز چپ و بطن چپ قرار دارد.
در نارسایی دریچه میترال، دریچه نمی تواند بخوبی بسته شود و در نتیجه خون دوباره به دهلیز برگشت می کند.
این وضعیت باعث می شود که فشار در ورید های ریوی که به دهلیز چپ میریزند بالا برود که موجب احتقان ریوی و تنگی نفس می شود.
همچنین بخاطر برگشت قسمتی از خون پمپ شده توسط بطن چپ به دهلیز چپ، سمت چپ قلب مجبور است که حجم بیشتری خون پمپ کند تا گردش خون بدن را تامین کند و در نهایت هم به علت فعالیت زیاد، نارسایی قلبی مزمن و تپش قلب و تنگی نفس پدید می آید.
با بزرگ شدن دهلیز چپ، احتمال آریتمی های قلبی مثل AF نیز وجود دارد. گاهی بوی‍‍‍ژه در موارد درگیری روماتیسمی دریچه های قلب، نارسایی میترال می تواند همراه با تنگی میترال همزمان دیده شود.
علایم نارسایی میترال :
◊ خستگی زودرس نامعمول : به علت کاهش برون ده موثر قلبی.
◊ تنگی نفس در حین انجام فعالیت بدنی: به علت عدم افزایش کافی برون ده قلبی.
◊ طپش قلب (آگاهی از نامنظم و یا غیر طبیعی بودن ضربان های قلب ): به علت نارسایی قلبی یا آریتمی.
◊ ادم ریه: تنگی نفس هم در هنگام فعالیت و هم در هنگام استراحت به علت جمع شدن مایع در ریه ها بعلت افزایش فشارخون ریوی ایجاد شود.
◊ ادم محیطی: با پیشرفت به نارسایی سمت راست قلب، تجمع مایع در بافتهای بدن منجر به ادم مچ پاها می شود.