استنت گذاری در آنژیوپلاستی
استنت گذاری عروق قلبی بخشی از پروسه درمانی آنژیوپلاستی است که می تواند از گرفتگی مجدد عروق جلوگیری کند. افرادی که عمل آنژیوپلاستی را انجام می‌دهند به گذاشتن استنت در شریان‌های مسدود شده خود نیاز دارند. استنت به طور معمول زمانی درون شریان قرار داده می‌شود که شریان با کمک بالون باز شده است. استنت از دیواره‌های شریان حمایت می‌کند تا بدین ترتیب به جلوگیری از باریک شدن مجدد شریان پس از انجام آنژیوپلاستی کمک کند.
مراحل قرار دادن استنت در رگ گرفته
فرآیند گذاشتن استنت به شرح زیر است:
- ابتدا استنت که بر روی بالون سوار شده است و در نوک کاتتر (لوله هدایت کننده) قرار دارد، از طریق شریان به محل انسداد هدایت می‌شود.
- در محل انسداد، بالون باز می‌شود و استنت نیز گشاد می‌شود و در درون شریان به دام می‌افتد.
- استنت برای همیشه در شریان باقی می‌ماند تا بدین ترتیب به باز ماندن و بهبود جریان خون به قلب کمک کند.
- زمانی که استنت در محل خود قرار داده می‌شود، کاتتر و بالون از بدن خارج می‌شوند و تصاویر بیشتری ( آنژیوگرام‌ها ) برای دیدن وضعیت جریان خون از شریانی که به تازگی باز شده است، گرفته می‌شوند.
انواع استنت‌های عروق کرونر
استنت‌ها لوله‌های کوچک، مشبک و باز شونده ای هستند که برای درمان شریان‌های باریک یا ضعیف شده در بدن به کار می‌روند. در بیماران مبتلا به بیماری شریان کرونر (CAD)، استنت‌ها برای باز نگه داشتن شریان‌های باریک شده و کمک به کاهش علائم نظیر درد قفسه سینه (آنژین) یا کمک به درمان یک حمله قلبی استفاده می‌شوند.
این انواع استنت به طور معمول استنت‌های قلبی نامیده می‌شوند، همچنین در بعضی موارد این استنت‌ها با نام استنت‌های کرونری یا فنر قلب هم شناخته می‌شوند. به طور معمول این استنت‌ها از بافت شبکه ای شکل فلزی ساخته می‌شوند و در درون شریان‌های کرونری باریک شده قرار داده می‌شوند.
معمولا استنت‌ها با روشی که روش مداخله‌ای ماورای پوستی کرونری یا به زبان ساده ورود به عروق قلب از راه پوست(آنژیوپلاستی) نامیده می‌شود در بدن قرار داده می‌شوند و بدین ترتیب استنت‌ها مانع از انسداد مجدد شریان می‌شوند (تنگی مجدد شرایین).
در حال حاضر پنج نوع استنت وجود دارند:
- استنت درمان دوگانه (DTS)
- استنت‌های مهندسی زیستی
- بست عروقی قابل جذب (BVS)
- استنت‌های دارویی (DES)
- استنت‌های تماما فلزی (BMS)